Raptem kilka dni temu obchodziliśmy już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to największa zbrojna akcja podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Poprzez decyzję Dowódcy AK gen. Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01.08.1944 r. W ciągu następnych 63 dni działacze niepodległościowi rozgrywali bitwę, której to ideą była niezależna Polska, wolna od wystąpień zbrojnych Niemiec oraz przewagi sowieckiej. Na podstawie obliczeń, ok. 16 tysięcy ludzi straciło życie podczas walki o stolicę, natomiast rannych było dwadzieścia pięć tysięcy osób, wśród nich więcej niż sześć tysięcy ciężko rannych. Na dodatek, około 30 % osób, które w czasie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary egzekucji prowadzonych przez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Bez żadnych wątpliwości największe nasilenie zbrodni na ludziach miało miejsce podczas pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, pomimo dużego poświęcenia i uderzającego bohaterstwa żołnierzy AK, a także "zwykłych" osób cywilnych - Powstanie nie udało się. Mimo tego, z pewnością warto pielęgnować odwagę a także pamięć ludzi angażujących się w walkach i po prostu oddać im szacunek, gdyż przecież toczyli walkę o wolność i godność człowieka. Dlatego też warto nie tylko w ten 1 dzień w roku, ale i raz na jakiś czas zatrzymać się na chwilę w tej codzienności i przyjrzeć się temu, ile wyrzeczeń i poświęceń musieli znosić ludzie w tamtych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Dzisiaj łatwo jest nieobiektywnie oceniać tamtych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zdecydowanie odmiennych czasach niż my. Warto także zaznajomić się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, aby dowiedzieć się o większej ilości szczegółów, które są niezmiernie ważne i potrafią zmienić nasze postrzeganie niemalże diametralnie. Ukażmy swoją empatię i respekt.